Floating

FLOATING – CO TO JEST?

Czym jest floating? Floating w języku polskim oznacza płynący, unoszący się. Inna jego nazwa to Terapia Ograniczonej Stymulacji Środowiskowej. Technikę tę nazywa się również terapią R.E.S.T. (od ang. restricted environmental stimulation therapy) – terapia polegająca na ograniczeniu odbierania bodźców zewnętrznych, co ma wprowadzać w stan relaksu. Zabieg wykonywany jest w dźwiękoszczelnej kabinie wypełnionej roztworem wody z solą Epsom (siarczan magnezu). Roztwór ten ma działanie antybakteryjne i przeciwzapalne. Głębokość wody w kabinie wynosi 30 cm. Stała temperatura roztworu (35 stopni Celsjusza) tożsama z temperaturą ciała i odpowiednia wyporność powoduje wrażenie unoszenia się.

Uczestnik sesji floatingowej nie czuje grawitacji, co pozytywnie działa na jego organizm. Co więcej, w kabinie ograniczone zostaje działanie aż 90 procent bodźców zewnętrznych . Mięśnie rozluźniają się, a mózg odpoczywa. Podczas sesji floatingowej organizm produkuje ogromne ilości serotoniny, endorfiny, prolaktyny oraz enkefalin ( hormonów szczęścia). Mózg ze stanu beta – czuwania, przechodzi do stanu alpha – rozluźnienia. Usuwany jest hormon stresu – kortyzol. Pojawia się euforia, redukcja bólu, spokój, rozluźnienie, relaks, poczucie bezpieczeństwa. Znika napięcie i zmęczenie. W kabinie delikatnie działa oświetlenie LED, którego nie trzeba wyłączać jeśli ktoś nie czuje się pewnie w ciemności.

Początki floatingu sięgają lat 50 XX wieku, a za jego twórcę uznaje się amerykańskiego psychiatrę, neurologa i psychoanalityka dr Johna C. Lilly (1915 – 2001).

Floating zyskał szczyt popularności w Stanach Zjednoczonych w latach 80, będąc nadal obcy mieszkańcom Europy. Dopiero po całkowitym zrewolucjonizowaniu amerykańskiego rynku oraz nauki, kabiny zaczęły pojawiać się w Niemczech, Szwecji i Wielkiej Brytanii.

Pierwsze efekty – uczucie rozluźnienia, harmonii – są już widoczne po pierwszej sesji floatingu, jednak, by utrzymać je dłużej, należy korzystać z tej metody systematycznie.